Hoe ga je om met angst voor iets dat komen gaat? Meestal hebben we angst voor het onbekende. Het gezegde: Men lijdt het meest, onder het lijden dat men vreest. Oftewel, we hebben meer last van het lijden van hypothetische gebeurtenissen dan van het feitelijke leed. Wat kunnen we leren van deze tegelwijsheid? We zijn bang. Daar begint het en daar eindigt het.
Waar je zoal angstig over kunt zijn
- Niet weten wat er komen gaat
- Omdat je er geen (denkbeeldige) controle over hebt
- Wanneer je dat wat anderen denken en vinden op jezelf betrekt
- Omdat je het liefst waardering krijgt en kritiek of feedback spannend is
- De angst om je geliefden kwijt te raken
- De angst voor de dood, voor ziekte of verval
Iets kan zo spannend zijn dat het voelt alsof je voor de leeuwen gegooid wordt. Alsof je op de ster staat, pal tegenover een commissie Henk-Jannen. Bij mij werken er een paar dingen om met de angst voor het onbekende om te gaan.
1: Ontdekken dat ik iets spannend vindt
Dat doe ik door me bewust te zijn van hoe mijn lichaam reageert op dingen. Hoe mijn ademhaling is. Dan heb ik vaak vrij snel door dat er iets van spanning is. De meesten van ons zijn geneigd ’te vluchten’ voor het onaangename.
2: Opmerken dat ik probeer te vluchten
Angst ervaren we als onaangenaam. We nemen de benen en omdat ik dit weet, houd ik mezelf een beetje in de gaten. Ik weet dat ik vlucht als ik ineens andere dingen ga doen. Als ik probeer de angst weg te redeneren met argumenten. Of door sneller te gaan lopen. Door iets zoets te eten. Constant social media te checken. Noem maar op. Ik haal mezelf dan terug.
3: Ik accepteer de angst
Vaak voer ik dan een klein gesprekje met mezelf. In stilte hoor, dat wel. Dan zeg ik: Ja, ik vind dit spannend. En ja, ik mag dit spannend vinden. En daar is hij dan hoor, de zucht van verlichting. De opluchting. Een last die van mijn schouders valt. Omdat ik een strijd opgeef. Wat zwaarder weegt dan de angst zelf is het gevecht ertegen of de vlucht ervan. Dát maakt vleugellam. Het geeft het gevoel dat het uit je handen glipt. Dat je jezelf misschien kwijtraakt in de situatie.
4: Zijn met mijn gevoel
Ik adem naar het gevoel toe. Kijk het aan, zonder het te veroordelen. Begint er toch een nieuw stil monoloog, begin ik weer met aanvaarden van de angst. Ik zwelg niet in de angst, maak er geen verhaal van, door oude koeien uit de sloot te halen. Het is gewoon een eenvoudig zijn. Alsof je in een kamer kijkt naar een kaars die op tafel staat.
Oefening baart kunst
Dit proces van een paar stappen wordt makkelijker als je het vaker doet. Of het nou om angst gaat, vermoeidheid, verveling, verdriet, boosheid of vreugde. Zij zijn de wolken, en wij zijn de lucht! Namasté. Omgaan met angst voor wat komen gaat.
